Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

capítulo 3⋇⋆✦⋆⋇ 

________________________________________________
              - Corazón dulce alma amarga -
                             Temporada II
                                Capitulo 3
                              Autor: 김석준 and me
________________________________________________

Narra Rusia🇷🇺

Mis abri lentamente los ojos, estaba completamente cansado. Mi cuerpo estaba destrosado (no literalmente). Sentia como si mi alma quisiera salir de mi pecho dolido, sentia ese clasico ormigueo en mis manos asta los dedos.

¡¿Que demonios paso?!

Mi mente estaba en blanco, mi mirada rapidamenyte se poso en un pequeño bultito la cual estaba sonbre el sofa que acompañaba esta fria y blanca habitacion. Como si se tratara de un enchufe mi nariz empezo a percebir el olor fuerte de medicamentos y alguno que otro olor a labanda. Poco a poco senti los dedos de mis pies frios... El dolor llego en cuanto los empece a mover. Era simplemente molesto. Mis dedos de la mano lentamente subieron a mi cabeza en la cual se encontraba algo rasposo como un vendaje.

- U-uh... -Intente levantarme de la cama pero senti un grande dolor en mi pecho. Me queje un poco fuerte, y con rapidez toque mi pecho. Levante un poco mi vata del hospital y vi una venda aun más grande.

?: uh, ¿despertaste cielo? -Mis mirada se posaron en el y mi pecho hizo un grande hueco, como si se tratase de una estaca en este mismo lugar. Vi como se levanto del sillón dejando a un lado el otro bultito que estaba cobijado como un pequeño nido. Mi pequeño corrio asta mi y abrazo mi cuello mientras que este soltaba algunos sollozos y lloriqueos. -

- ¿México? -Mi mirada se poso en el y parecia estar mas que normal.- ¿Eres tu de verdad?

México.- Mi cielo, debes estar algo desorientado ¿cierto? -Se separo para verme y solto un largo suspiro- ¡No me vuelvas a asustar de esa manera!

Lo mire sin entender y susurre.

— ¿Q-que paso? -Susurre con muchisimo temor. Iba a responderme pero fue interrumpido por un llanto de... un bebe...-

Mexico se levanto rapidamente y camino asta el sillon y con ambas manos tomo ese bultito, México con mucho cuidado empezó a arrullar lo mientras que con sus dedos delineaban esa cobija.

Mexico.- Tranquilo Rex, tranquilo~ -México camino lentamente asta mi— ¿Quieres verlo Rusia?

Yo aún con las palabras en el viento asenti con lentitud y lo tome entre mis brazos. . . Solo pude notar. . . Un muñeco. . . Tenía un solo ojito. . . Su boquita estaba pinterroneada con un plumón rojo como si este tuviera algún significado especial.

México.- Se ve tan hermoso ¿No es verdad? Se parece mucho a mi —Carcajeo mientras tomaba de vuelta el bebé.— si bebé, te pareces mucho a mami, sisi~

Ya lo recuerdo. . .

México. . . Al perder el bebé. . . Se escondió. . . Detrás de un muñeco viejo con marcas de suciedad. . .

Fue así como todo esto empezó. . .

En un cerrar y abrir de ojos ya estaba en una sala blanca, no podía escuchar nada. . .  Solo mi respiración tranquila, mis pies descalzos se dirigieron hacia la puerta que se encontraba frente a mi con el número 06 03 05. . . ¿Porque una puerta tiene ese número?

La marea de la curiosidad en mi interior subía, haciendo que no perdiera más el tiempo y abrí esa puerta. Viendo así. . . Las calles de una ciudad. . .

No lo entiendo. . .

Camine un poco asta el final de la banqueta para así cruzar pero un auto nuevo, de un color oscuro como la noche, freno frente a mi.

Que dem-...

No pude completar la palabra cuando ví a mi yo, bajar de ese auto siendo acompañado con. . . Ese hijo de perra. . . Bolivia. . .

_Es hora de despertar Rusia_

Esa voz. . .

¡¡Мексика!! (¡¡México!!)

— ¿D-despertar?. . . —Mire mi alrededor con temor viendo las esquinas de la habitación desacerse como si fueran hojas de papel siendo quemadas por un fuego transparente o invisible.— N-no, porfavor. México, quiero estar contigo. Porfavor. No me dejes ir

México con su suave voz susurro.

México.- Este no es tu mundo Rusia. . . Tienes que despertar para salvar a nuestro niño. . . —Sonrio—

.

.

.

.

.

.

.

.

.

En cuanto cerre mis ojos y los abri, se veia borroso. Mi cuerpo se sentia estancado en un lugar. Como si una piedra se mantuviera en mi espalda y en mis piernas.

?: ¡Ey! ¡Encontre otro!

?: Bien hecho, ven, ayudame a levantar esta maldita cosa. . . -Note como me quitaban lo que me mantenia atrapado. Podía notar como sus respiraciones seguían agitadas. . .

.

.

.

¿Quienes son ustedes?
.

.

.

¿Porque no siento mis piernas?. . .
.

.

.
¿En dónde está mi esposo?
.

.

.

Mi mente. . . Poco a poco se mantuvo borrosa. Asta que mis párpados se dejaron abrir lentamente. . . Pude notar colores llamativos. . . Naranja. . . Rojizo. . . Negro. . . Pude escuchar el sonido del juego en todos lados.

— M. . .Mé. . .xi. . .co —Mi voz se rompió lentamente y gruñi— моя Мексика. . . Пожалуйста, сопротивляйтесь 
(Mi México. . . Porfavor resiste)

Volví a cerrar mis ojos lentamente y sin poder evitarlo. . . Una lágrima fue derramada del cielo. . .

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro